De servientibus. — De juramento episcopi super consuetudinibus servandis. — Quod nulli liceat ire contra privilegia. — Ne servi ecclesie communiam faciant. — De compositione super precariis. — Quod nullus canonicus respondeat coram seculari judice. »

  • A Original en parchemin bullé. Arch. dép. Eure-et-Loir, G 375 (ancienne cote : fonds du Chapitre, carton II, GG, 1).
  • B Bibl. nat. de France, carton 28: Livre des Privilèges de l'église de Chartres, p. 14; et carton 28 bis, fol. 6 r°.
  • a Theodori Penitent., II, 564.
  • b Jaffé, Reg. Pont. rom., 902, 10539.
  • c Cartulaire de Notre-Dame de Chartres, éd. Eugène de Lépinois et Lucien Merlet, Chartres, 1862.
D'après c.

« Celestinus episcopus, servus servorum Dei, venerabili fratri archiepiscopo et dilecto filio archidiacono Senonensi, salutem et apostolicam benedictionem. Cum dilectis filiis Decano et Capitulo Carnotensis ecclesie, sentencia que super consuetudinibus et libertatibus ipsius ecclesie, de burgensibus Carnoti ad eorumdem canonicorum servicium recipiendis et defendendis, a nobis legitime lata fuerat, et antique et rationabiles consuetudines ejusdem ecclesie, ad quas observandas venerabilis frater noster Carnotensis episcopus juramento tenetur, approbata ipsius juramenti forma, a nobis fuerint plenius confirmate, et eisdem ab apostolica sede benigne fuerit indultum ut nulli liceat contra privilegia ipsius ecclesie, nisi super hoc speciale habuerit apostolice sedis mandatum, aliqua temeritate venire, libera ipsis facultate concessa servos et ancillas suas, qui contra eos, occasione communie vel cujuscumque rebellionis, venire presumpserint, ad servicium proprium revocandi, ac compositione que inter ipsos episcopum et Capitulum ecclesie Carnotensis, super precariis de Normannia, de Masengeio, de Ungreio, et de Alversio et super preposituris de Nongento, de Fontaneto, de Amilliaco et de Belsia amicabiliter intervenerat et fuerat redacta in scriptis, auctoritatis apostolice munimine confirmata, et eisdem indulto ne, sub seculari judice, nisi in causa possessionum que seculariter possidentur, vel cum reus exceptiones suas contra eos sub eis coram quibus convenitur legitime voluerit comprobare, ipsi vel eorum aliquis respondere cogatur ; ad instantiam dilecti filii nostri R[adulfi], Carnotensis canonici1, qui in promovendis negociis ecclesie sue oportune et importune non destitit laborare, ne que a nobis ipsis indulta sunt vel nostrarum litterarum munimine roborata, temeritate cujuslibet, in irritum valeant revocari, per vestre discrecionis studium, ipsi ecclesie voluimus paterna sollicitudine precavere ; ideoque discretioni vestre, per apostolica scripta, mandamus quatinus, que premissa sunt facientes auctoritate nostra irrevocabiliter observari, contradictores, si qui forsitan apparuerint, nisi ad admonitionem vestram a sua nequitia duxerint desistendum, ecclesiastica districtione, appellatione postposita, feriatis et faciatis, donec resipuerint, ab omnibus arctius evitari, nullis litteris obstantibus harum tenore facito, si que apparuerint a sede apostolica impetrate. Datum Laterani, . »