Lettres de grains que l'église de Céens prent a lieu restoré.
Échange entre Élinand, abbé du Lieu Restauré et Berthe, abbesse de Morienval, par
lequel ledit Elinand cède la dîme qu'il a le droit de prendre dans la paroisse de
Feigneux, sous les clauses respectives détaillées dans ledit acte. Les limites des
dites dîmes sont fixées.
B Bibl. nat. de France, lat. 9987, fol. 5, n°4.
a Cartulaire de l'abbaye de Morienval, éd. Achille
Peigné-Delacourt, Senlis, 1876.
D'après a.
Notum habeat tam futura successio quam presens hominum generatio quod ego ElinandusLoci Restaurati minister humilis, assensu nostri
capituli, universam decimam quam in parochiali territorio de
Fresnoy seu aliis ibi adjacentibus territoriis
possidebamus ecclesie beate Marie Morgnevallis concedimus
perpetuo possidendam.
Et Berta abbatissa totusque ejusdem
ecclesie conventus quidquid in parochiali territorio de
Feniex1 seu aliis
ibidem adjacentibus territoriis habebant usque ad
Holdrival2 ecclesie
nostre ad censum perpetuo possidendam concesserunt eo scilicet tenore quod nobis
duos modios id est duodecim sestarios3
mediocris annone et unum modium id est sex sestarios avene ad
festum sancti Martini in horreo de Holdrival et ad
mensuram granarii sui de Morneval annuatim
accipient, et ut in posterum omnis de predictis territoriis sopiatur contentio,
rem ipsam terminantes, locis provisis metas concorditer imposuimus.
Sunt autem hec mete quibus decimationes nostre a decimationibus prefate ecclesie
separantur.
Prima meta est fixa supra viam prope aquam Autone retro
Pontem rotondum4.
Secunda est ad caput de Braella que dividit terras
beate Marie de Morgneval, et sancti
Arnulfi.
Ab ista itur per crestam montis ad tertiam que est juxta tegulariam et ab illa
itur tota semita de Wastivoisin, ad quartam que dividit
terras beate Marie et sancti
Crispini.
Ab ista itur ad quintam que est in via Mornevallis et
Feniex que dividit terras beate
Marie et sancti Crispini.
Ab ista itur per deforis terram domine Asteline et ab angulo
itur ad septimam metam que et in capite terre Landrici versus
Crespium.
Aliarum metarum prima est ulmus de Fresnoy sicut via
tendit ad metam que est in capite terre domini Frecheri et
sicut terra domini Frecheri vadit usque ad metam que est
deforis rubum sancte Genovefe et ab ista meta tota cresta
montis usque ad monasterium de Bourgini et a monasterio per
deforis unicam5Baldivini nigri sicut recte itur ad fontem
Wigeri et a fonte toto rivulo usque ad aquam
Autonne et ab ipsa aqua usque ad pontem de
Fresnoy.
Omnes ut supra diximus quam ultra metas istas scilicet versus
Fresnoy et versus Wastivoisin
antiquitus decimam tenebamus per hunc conventum et per alteram compositionem
nostrarum decimationum ab invicem separatorum inter nos confirmatam ecclesiam
Mornevallis in perpetuum possidere concessimus et eadem
ecclesia quicquid ut dictum est infra metas usque ad
Holdrival decimationis habebat nobis concessit
possidendum acceptis viginti arpentis in monte jacentibus.
Inter Pontem de Roont et pedem juratum6 infra metas terminatas in quibus abbatissa decimam retinet
cum suo terragio eorumdem arpentorum tenuit Petrus Romandus
tres arpentos.
Petrus de Mortuofonte tres.
Odo faber, duos.
Hugo Maillardus duos.
Raimbaudus et Galterus de Wastivoisinquatuor tenuerunt.
Hubertus et Robertus de Longomesnilio
sex super Braele tenuerunt.
Sciendum est etiam quod apud Morecourt decimam decem
arpentorum quam ibidem antea tenebat prefata ecclesia nos in perpetuum possidere
concessit, qui ita sunt assignati.
Quatuor sunt ad Morigulam et de terra
Drogonis arpentum et dimidium et
Renondus tenuit arpentum et dimidium
Robertus sicus arpentum unum.
Robertus fortis et Augis unum
arpentum.
Oydelons unum arpentum et nos in perpetuum similiter in
monte de Bethencourt undecim arpentorum et dimidii decimam
eam possidere permisimus quos sic annotavimus : de terra domini
Ansoudi sunt septem arpenti de terra Richardi de
Chaucheris et sociorum ejus tres arpenti de terra sancti
Arnulfi arpentus et dimidius.
Ut autem hec portio rata et inconcussa habeatur cyrographo sigilli que nostri
robora vimus testimonio.
Acta sunt hec anno verbi incarnati millesimo ducentesimo quinto.