O quama magnificis laudibus glorificandi sunt sancti patres nostri, qui nos divinis ita sollicite instruxere documentis, ut fide percepta, plebs Xristiana Dominum Deum suum videre jam cupiat in spe certa et caritate sincera. Quibus columnis fidei, scilicet spei et caritatis, firmiter affixa, aliisque quam plurimis spiritalibus documentis fideliter enutrita, Deum suum scit jam adorare et colere ; sancti vero clerici et monachi, Spiritus Sancti gratia inflamati, in scola sanctorum Apostolorum aliorumque sanctorum Patrum efficacissime edocti, ita æcclesiasticas consuetudines mentibus suis retinent inscriptas, ut die ac nocte Domino Deo suo, sine interimissione in himnis et laudibus spiritalibus sciant deservire, et cum Apostolo dicere : « Cupio dissolvi et cum Xristo esse ». Perpendentes igitur seniores nostri sancti scilicet Apostoli, et alii Patres sancti, provisores pii, quod his qui æcclesiae deservirent humana subsidia necessaria forent, eos populis preferentes constituere ut tam populus quam eorum principes æcclesiis redderent decimas et oblaciones, ut per hæc et alia donaria fieret sicut in primitiva æcclesia in qua dividebatur singulis prout cuique opus erat. Inde constitutum est ut propter scandalorum spinas et malorum calumpnias que oriri solent, que de possessionibus suis dederunt homines, cartule fiant, ut presentes et posteri sciant qui sunt datores, quid dederunt, et qualiter dederunt, sub quorum principum temporibus vel quibus testibus.

Igitur notum fieri volumus Xristi fidelibus futuris et presentibus quod Albertus miles dedit æcclesiæ Cluniacensi que fundata est in honore apostolorum Petri et Pauli, sub qua æcclesiæ Beati Martini que dicitur de Campis, æcclesiam de Monciaco que dicitur æcclesia Beate Oportune, cum atriis133 et appendiciis suis sicut clerici eam tenuerant, qui in ea deservierant.

Hoc autem fecit Albertus in communi Capitulo, cum filio suo Hugone coram domno Ursione priore et congregatione ; statimque coram cunctis qui aderant donum posuit super sanctum altare.

Hoc eciam fecit Albertus ille, consilio domni Hugonis abbatis ; nam litteras ejus libenter suscipiens, ejusque mandatis obediens, epistolam sibi ab eo missam in supradicta æcclesia Sancti Martini reliquit ; quam pro auctoritate, in libro quo continetur regula Sancti Benedicti, domnus Ursus prior inscribi jussit.

Hoc vero concesserunt qui calumpniari possent : Johannesb de Lanniaco280 et Richildis uxor ejus et Helvidis, ambe Alberti filie quibus competebat hereditario jure.

Quod hoc concesserint Johannes et Richildis testes sunt qui adfuerunt, quorum nomina hæc sunt : Albertus de quo tractamus ; Hugo filius ejus ; Nanterius de Montegaio241, Paganus, Ansellus et Willelmus de Garlanda151, Warnerius de Parisio134, Petrus Orphanus198, Petrus Singularis98, Benedictus et Warnerius fratres.

Hoc eciam concesserunt Burchardus et Rainardus. Quod et concessit Burchardus de Montemaurinciaco in sepedicta sepeque dicenda Beati Martini æcclesia : de ejus enim beneficio erat.

Hujus concessionis Burchardi testes sunt : Hugo filius Theoderici135, Odo filius Odonis, Hugo de Warenna, Ricardus filius Teoderici135, Philippus de Tresluza136, Wido de Aquaputa136, Herbertus de Vilers136.

Eorum vero qui ex parte æcclesiæ fuerunt, nomina hæc sunt : Wido comes de Rupeforti74, Hudo de Sancto Clodoaldo224, Willelmus Marmerellus, Walterius major36, Rotgerus filius ejus, Warinus et Theudo fratres ejus ; Hilgodus, Drogo nepos ejus, et Herlebodus, servi ejusdem æcclesiæ ; Walterius et Stephanus custodes equorum ; Rogerus et Rotbertus sartores ; Bernardus parmentarius, Bernardus hospitalis.

Hoc autem factum est temporibus Philippi regis Francorum et Gaufredi episcopi Parisiorum18, Hugone de Cluniaco existente abbate, Urso de Campis priore.