Noverint tam p. q. f. quod ego Theobaldus, prior Sti Martini de Campis, assensu tocius capituli nostri, concessi B. clerico in vita sua tantum, ecclesiam Sti Hylarii et ecclesiam de Feverenz20 cum appenditiis earum ; quatenus in festivitate Sti Martini hiemali marcham argenti puri ad pondus hustinum, per singulos annos persolvat. Hac videlicet conventione quod se in capitulo Sti Martini semper in tercio anno coram fratribus representet, et ibi hanc conventionem fateatur, ne quisquam de posteris ejus in possessione Bti Martini hereditatem presumat inquirere. Hac etiam conventione quod post mortem ejus omnes ecclesie augmentationes cum omnibus edificiis ecclesia Sti Martini possideat. Cetera vero mobilia, pro nutu et voluntate sua, disponat, exceptis his que in ecclesia S. Hylarii suscepit, videlicet cruce argentea, et deaurata, calice argenteo, v etiam filacteriis, omnibus argenteis, et palla altaris serica, missali, breviario, antiphonario, xiiii ovibus, una sue cum vi porcellis et una caldaria servisiaria.

1 — Factum est postquam monachi S. Ma. de Campis habuerunt in pace locum Sti Hylarii ; tradiderunt eum cum alia capella S. Hy. que sedet in villa de Fevrench, Baldevino clerico pro una marcha argenti in vita sua tantummodo possidendam sicut in carta Theobaldi prioris potest inspicere. Iste Baldevinus clericus et nondum sacerdos, ministravit fratri Eustacio.

Post obitum fratris Eustacii, facta est contentio in ter monachos Sti Martini de Campis et canonicos Montis Sti Eligii21 de mansione et capella S. Hylarii in Nemore. Dicebant enim monachi quod sui juris erat locus ille pro personatu et pro parochia de Borrech20 que pertinet ad monachos Leniachi20. Econtra canonici reclamabant locum pro ordine et pro habitu sui canonici. Dicitur enim, sicut audivimus recordari, quod prefatus Eustacius habitu regularium clericorum fuerit vestitus. Tandem vero per Morinensem episcopum monachis prefatis adjudicata est tota juridictio dicti loci.