Dictum Odonis de Monsterolio et Stephani de Giffivilla, presbiterorum, pro decima de Logiis inter nos et presbiterum de Toussus.

  • B Bib. nat. de Fr., ms. lat. 10996, cartulaire.
  • a Cartulaire de l'abbaye de Notre-Dame de la Roche, éd. Auguste Moutié, Paris, 1862.
D'après a.

Universis presentes litteras inspecturis, Odo de Monsterolio et Stephanus de Giffivilla, presbiteri, salutem in Domino. Notum facimus quod cum in nos compromissum esset, sub pena decem librarum Parisiensium, inter G.1, abbatem de Roscha, pro se et conventu suo ex una parte, et Petrum, presbiterum de Toussus, nomine ecclesie sue, ex altera, super contentione que inter eos vertebatur super decima et novalibus de Logiis2, et super omnibus aliis controversiis motis hactenus inter eos ; tandem nos, cognitis hujus causarum meritis, audito bonorum consilio, dicto abbate pro se et conventu suo et dicto P. pro se et ecclesia sua presentibus et arbitrium nostrum petentibus sibi reddi, per arbitrium nostrum dicimus et pronunciamus : quod idem abbas, nomine suo et monasterii sui, reddat dicto presbitero de Toussus tres minas ybernagii et tres minas avene de anno preterito de decima de Logiis, et quod ipsi abbas et conventus non inquietent ipsum presbiterum nec ab ipso aliquid petant pro decima duorum arpentorum ipsius presbiteri, quorum unum situm est apud Fayel et alterum apud Noam Herboldi3, secundum quod in litteris bone memorie Petri, quondam Parisiensis episcopi, super compositione habita inter fratres de Roscha et presbiterum de Toussus confectis continetur. Dicimus etiam et pronunciamus quod ipsi abbas et conventus in posterum solvant dicto presbitero dictas tres minas ybernagii et tres minas avene annuatim, prout in dictis litteris continetur, et quod contra ea que in dictis litteris continentur non veniant in futurum ; ipsum abbatem nomine suo et nomine sui monasterii in predictis condemnantes. Dicimus et pronunciamus per arbitrium nostrum quod idem presbiter reddat monasterio de Roscha quicquid in decima de Logiis, sive apud Fayellum Magnum, sive apud Fayellum Parvum, cepit ratione novalium factorum in dictis locis a tempore dicte compositionis . Per nostrum etiam arbitrium dicto presbitero injungimus quod ipsum abbatem et conventum ulterius non molestet super decima novalium in dictis locis, a tempore compositionis dicte, factorum et in posterum faciendorum ; per nostrum eciam arbitrium super aliis invicem petitis dictas partes mutuo absolventes. .