« Martinus, episcopus, servus servorum Dei, dilectis filiis decano1 et Capitulo ecclesie Carnotensis, salutem et apostolicam benedictionem. Inter universas ecclesias in regno Francie constitutas, venerabilem ecclesiam Carnotensem, in qua, laudande sollicitudinis studio, devotum et sedulum exhibetis Altissimo famulatum, specialis dilectionis prosequentes affectu et favoris exhibitione precipui confaventes, ad ea faciles reddimus et benigni per que vobis et eidem ecclesie gaudia pacis proveniant et quietis commoda perducantur. Dudum siquidem, ante nostre promocionis auspicia, legationis fungentes officio in partibus gallicanis, frequenter audivimus quod nonnulli qui, proprie salutis immemores, in sua malitia gloriantur ut in operibus delectantur iniquis, vos et predictam ecclesiam, in personis et bonis vestris, abjecta reverentia Salvatoris et gloriose Virginis matris sue, in cujus honore prefata ecclesia fundata dinoscitur, interdum gravibus injuriis afficere ac dispendiosis jacturis opprimere indebite non verentur. Nos autem paterne sollicitudinis studio intendentes, vobis et eidem ecclesie contra nepharios et nequicias talium detestandas opportuni et efficacis remedii presidio subvenire de hujusmodi vestre indigencie apostolici favoris auxilio utiliter providere volentes, vobis, ut in vestros et ipsius ecclesie injuriatores notarios et manifestos, competenti monicione premissa possitis libere auctoritate vestra censuram ecclesiasticam exercere, non abstante si aliquibus a sede apostolica sit indultum quod interdici, suspendi vel excommunicari non valeant, per litteras dicte sedis non facientes plenam, certam, determinatam et expressam de indulto hujusmodi mencionem, auctoritate presentium indulgemus. Nolumus autem quod hujusmodi indulgencia ad Reges et Regum filios ac archiepiscopos quomodolibet extendatur. Nulli ergo omnino hominum liceat, etc..... Actum apud Urbem-Veterem, kalendas novembris, pontificatus nostri anno tercio. »