Obligation de huit liv. par. de rente assises sur le four de l'abbaye, sis à Paris, près de la Hanterie.
- A Original en parchemin, sceaux perdus.
- a Recueil des chartes de l'abbaye royale de Montmartre, éd. Édouard de Barthélémy, Paris, 1883.
Universis presentes litteras inspecturis, Petronilla
abbatissa humilis ecclesie Montis-martirum, eternam in Domino salutem.
Notum facimus quod cum Bernardus Lemovicensis et Odelina uxor ejus contulissent in
elemosinam perpetuam Isabelli et Adeline
filiabus eorumdem, monialibus ecclesie nostre, quamdam domum quam habebant
Parisius de conquestu suo sitam in vico qui dicitur
Charaurri, ita quod ipse filie sue, scilicet due, fructus
sive proventus jam dicte domus communiter inter se perciperent et haberent ad sua
necessaria dividendos, necnon et quod illa que aliam superviveret eosdem fructus
sive proventus integre perciperet et haberet pro suis necessariis
toto tempore vite sue, voluissent que quod post decessum earumdem sororum dicta
domus ad conventum ecclesie nostre Montis-martirum
devolveretur pro vestibus comparandis ex ejusdem domus proventibus, ad usus
nostrarum monialium, prout hec omnia in litteris bone memorie
Petri quondam parisiensis episcopi vidimus contineri ;
tandem cum dicta domus esset vendita pro centum libris parisiensium, eo quod
dominus censive non permittebat ecclesiam nostram eamdem domum tenere in manu
mortua, de pecunia redacta ex venditione predicta, que pecunia nobis abbatisse
tradita fuit et numerata ex parte dicti conventus, taliter inter nos et conventum
ecclesie nostre et dictas filias dictorum Bernardi et
Odeline convenit, quod ipse centum libre ponerentur in
emendationem, refectionem sive reparationem cujusdam furni ecclesie nostre siti
Parisius juxta Hanteriam, qui
furnus necessaria refectione indigebat, et eas totaliter jam ibi posuimus, pro qua
re, cum hec cederent ad utilitatem, commodum et profectum ecclesie nostre,
promittimus per stipulationem sollempniter factam nos reddituram annuatim necnon
et soluturam de proventibus furni predicti de dicta peccunia, ut dictum est, ad
utilitatem perpetuam nostre ecclesie reparati, eisdem
Isabelli et Adeline quamdiu vixerint,
vel alteri earum que supervixerit septem libras parisiensium integraliter et
viginti solidos conventui ecclesie nostre, terminis inferius annotatis,