Ego Bartholomeus, Dei gratia Laudunensium episcopus. Quia, seculo senescente, cuncta simul deficiunt, ita ut etiam scripta, que ad servandam hominum memoriam fieri solenta, nimia vetustate solvantur, necessitate compulsi sumus ecclesiis nobis a Deo commissisb, quas in exordio episcopatus nostri ex magna parte destructas repperimus, in hoc prudenter et fideliter subvenire, et eorum privilegia, fere consumpta et attrita, renovari et nostro munimine confirmari faceremus. Eapropter notum fieri volumus t. f. q. p. quod, inter aliarum ecclesiarum privilegia, etiam Buccelliensis ecclesie antiqua privilegia que, ob sui vetustatem pene deperierant, in conspectu generalis synodi precepimus afferri et rescribi, rescripta sigillo nostro firmari, firmata coram personis astantibus recitari. Inter autem privilegia unum erat vetustissimum, sub nomine Elberti, Viromandensis comitis, ejusdem Bucellensis ecclesie fundatoris conscriptum ; quod, propter auctoritatem ejusdem fundatoris, diligentius audiri, et ipsius continentiam presenti scripto fecimus inseri98. Ipse quippe comes, ob remedium anime sue et predecessorum suorum, instinctu nobilissime uxoris sue Gertrudis95, fundavitc ecclesiam de Veteri Buciliaco in alodio suo in honore beati Petri, apostolorum principis, et sanctimoniales ibi ad serviendum Deo constituit ; et que subscripta sunt, sicut in eodem privilegio reperta sunt, libere eidem ecclesie contulit : Totum alodium suum de Buciliaco cum appendiciis suis74. Alodium ded Harcignis99. Alodium de Effris100. Alodium de Perveriis101. Alodium de Leheris102, de Angoriis ete de Lentis103, cum legitimis redditibus eorumdem alodiorum, scilicet censibus, terragiis, silvagiis, banno, justicia et sanguine, et aliis justis consuetudinibus. Medietatem silve que dicitur de Communione. Medietatem totius territorii de Martigniaco104. Molendinum super Ysarame, apud Novas Domos105. Sed quia predicta alodia ex magna parte nemorosa erant et infructifera106 ut non sufficere possent ad victum habitantium, in Buciliensi ecclesia prefatus comes, ad supplementum annone et vini, contulit eidem ecclesiæ territorium totius ville de Cuirues cum redditu ejus96 et quartam partem Hermondiville107 quæ nimirum antea fuerant ecclesiæ Sancti Quentini Viromandensis108 ; sed ipse comes pro redemptione dedit eidem ecclesiæ crucem auream gemmis insignitam ; que crux ad memoriam hujus facti, usque hodie dicitur « crux Buciliensis ». Servos etiam et ancillas quos in predictis locis seu villis idem comes habebat, libere donavit prefatae Buciliensi ecclesie, nullo sibi vel posteris suis dominatu seu jure retento ; et tam eos quam ecclesiam in omni loco dominationis sue ab omni tributo, vuionagio et theloneog liberos reddidit. Insuper etiam ad augmentum tenere plantacionis sue, quicquid ulterius de feodoh suo rationabiliter acquirere posset, eadem ecclesie gratanter annuit, ipsamque ecclesiam sub custodia sua et successorum suorum materiali gladio defendendam ut capellam propriam detinuiti. Nos igitur, eandem ecclesiam paterno affectu diligentes et priorum benefacta, sicut digna memoria celebrantur, pie et fideliter amplectentes, omnia hec que prescripta sunt, libere et quiete ipsi ecclesie imperpetuum possidenda, pontificali auctoritate confirmamus. Si qua ergo ecclesiastica vel secularis personak contra hanc paginam venire et prefatam ecclesiam super his temere inquietare presumpserit, secundo terciove commonita, si non resipuerit et ad condignam satisfactionem venerit, anathemati subjaceat. Ut autem hec permaneant, et illibatum et perpetuum robur obtineant, et sigilli nostri impressione, et testium subscriptione communiri fecimus.

Signum domni Ba[r]tholomei episcopi qui hoc scriptum fieri jussit.

S. etc. l.

Actum Lauduni, in generali synodo, et confirmatum, anno Incarnati Verbi Mº Cº XXº.