De constitutione et ordinatione parrochie Sancti Mederici, et quo modo constituta fuit4. — Stephanus, decanus, totumque capitulum Parisiense, omnibus presentes litteras inspecturis, salutem in Domino. Volentes statum ecclesie Sancti Mederici Parisiensis, precipue circa regimen animarum plebis illius ecclesie, in melius corrigere, deliberatione habita de prudencium consilio, statum supradictum ordinavimus in hunc modum : statuentes, ad petitionem canonicorum illius ecclesie et de communi assensu eorumdem, ut prebenda que fuit defuncti Henrici, quondam canonici dicte ecclesie, et modo est Stephani de Ponte, presbiteri, successoris ejusdem, semper et perpetuo sit connexa parrochie, et versa vice parrochia prebende ; et cuicumque contulerimus illam prebendam, conferemus simul et parrochiam, nec prebenda a parrochia, nec parrochia a prebenda nullatenus poterunt separari ; et quicumque resignabit alterum, necesse erit ut resignet et reliquum, sex aliis canonicis illius ecclesie a cura animarum ecclesie penitus absolutis1. Et quoniam maxima portio prebendarum illius ecclesie consistit in proventibus parrochialibus ejusdem, visum fuit nobis equum et justum, ut sex canonici, qui absoluti sunt a cura animarum, de dictis proventibus percipient, singulis annis, a plebano canonico2 dicte ecclesie, per quatuor terminos anni, xxⁱ et iiii libras Parisiensis monete : videlicet ad octabas sancti Johannis Baptiste, sex libras ; ad octabas Omnium Sanctorum, sex libras ; ad octabas Epyphanie, sex libras ; et ad octabas Pasche, sex libras. Preter hec autem hiidem sex canonici habebunt, in duabus festivitatibus anni, scilicet in festo apostolorum Petri et Pauli et in festo sancti Leonardi3, totam ceram et pecuniam que in illis festivitatibus offerentur ; et plebanus canonicus illius ecclesie, cum eisdem sex et equis partibus, suam percipiet portionem. Tota vero cera que in dicta ecclesia offeretur, per totum annum, absque ulla contradictione et exceptione, erit plebani canonici, preterquam in duabus festivitatibus supradictis, scilicet in festo apostolorum Petri et Pauli et in festo sancti Leonardi. Preterea sex alii canonici, singuli in singulis septimanis suis, totam pecuniam, que offertur in magna missa, ad majus altare, habebunt ; similiter et plebanus canonicus in septimana sua. Panis et vinum, quandocumque offerentur in ecclesia, erunt plebani canonici illius ecclesie ; et sex canonici in hiis nichil commune habebunt cum plebano canonico, thure excepto, quod commune erit tam plebano canonico quam vi aliis canonicis, ad servitium majoris altaris, et ex equis partibus dividetur. Opportebit etiam quod plebanus canonicus inveniat totum luminare consuetum ab antiquo in ecclesia illa. De communi vero invenient tam plebanus canonicus quam alii canonici cordas campanarum et oleum ad servitium unius lampadis coram majori altari ; et in tribus anni festivitatibus, scilicet in Pascha, Penthecoste et in Natali Domini, reddet idem plebanus canonicus nummos vicariarum quibus debentur, hiis scilicet qui intererunt servitio, absentibus vero nichil dabitur. Et in vigiliis estivalibus, cantatis matutinis, dimidium sextarium vini insimul ad bibendum, et singulis canonicorum et clericorum de choro dabit unam candelam, de quibus tres dantur pro nummo. Hec autem facimus, salvis antiquis aliis ecclesie consuetudinibus, salvo quoque et retento ut, processu temporis, si expedire viderimus, aliter de premissis et aliis disponere valeamus. Actum anno Domini millesimo CC^mo nono decimo mense maio1.