École des chartes » ELEC » Cartulaires d'Île-de-France » Vaux-de-Cernay » Tome premier 1118-1250 » Première moitié XIIIe siècle » Jul. 1245

" Gervasius de Cropellis, " de quitatione grangiæ de Premont.

  • A Original en parchemin. — Inv., p. 41, l. A, nº 2.
  • a Cartulaire de l’abbaye Notre-Dame des Vaux-de-Cernay, de l’ordre de Cîteaux, au diocèse de Paris, éd. Lucien Merlet et Auguste Moutié, Paris, 1857-1858.
D'après a.

Universis presentes litteras inspecturis, officialis curie Parisiensis, salutem in Domino : Notum facimus quod Gervasius de Cropellis, clericus, asseruit quod ipse receperat olim ad firmam a viris religiosis abbate et conventu Vallium Sarnaii quamdam granchiam cum ejus pertinenciis, sitam, ut dicitur, prope Vernonem ; que granchia vocatur, ut dicitur,Premont, sub quibusdam convencionibus habitis, ut dicebat, inter ipsos. Quam granchiam cum ejus pertinenciis idem Gervasius coram nobis recognovit se quittavisse, et quicquid juris habebat vel habere poterat in eisdem quoquo modo, dictis abbati et conventui in perpetuum ; recognovit etiam idem Gervasius coram nobis se quittavisse et in perpetuum absolvisse prefatos abbatem et conventum et ecclesiam eorum sive monasterium de omnibus conventionibus, contentionibus, querelis, arreragiis inter eos hactenus habitis, et de omnibus hiis que, ratione dicte granchie cum suis pertinenciis seu quorumcumque preteritorum, petere poterat ab eisdem. Renuncians, etc..................

Recognovit eciam idem Gervasius coram nobis se debere prefatis abbati et conventui quinquaginta libras turonenses, tam ex arreragiis dicte granchie quam ex causa mutui ; pro quo debito idem Gervasius recognovit coram nobis se dedisse et concessisse in solutum fructus et proventus cujusdam decime quam ipse Gervasius dicebat se habere apud Glaervillam1, usque ad quinquennium proximo venturum ; promittens fide media quod contra premissa seu aliquod premissorum, per se vel per alium, non veniet ; et quod intra dictum quinquennium de fructibus seu proventibus dicte decime, per se vel per alium, nichil levabit vel levari faciet quoquomodo. .


1 Voir nos CCCXVIII, p. 294, et CCCCIX, p. 375.