Omnibus presentes litteras inspecturis, prior sancti Thome Sparnonis, salutem in Domino : Noverint universi quod cum contentio esset et diu fuisset inter nos et conventum nostrum, ex una parte, et religiosos viros abbatem et conventum Vallium Sarnaii, ex altera, super eo videlicet quod nos et conventus noster predictus, volebamus et petebamus a religiosis predictis quod ipsi ponerent extra manum suam census quosdam seu redditus quos ipsi percipiebant et percipere consueverant, annuatim in festo sancti Remigii, apud Sparnonem, a personis inferius annotatis, videlicet a Dyonisio, dicto Parvo, decem solidos pro quadam hostisia et terris ibidem adjacentibus ; ab illis qui dicuntur les Pepinais, sex solidos pro quadam teneura quam habent apud Savonières ; a Gaufrido Maulevaut, tres solidos de domo de Capella ante furnum ; a familia Petri Tibert, duodecim denarios a tenemento eorumdem de Savonières ; a Thoma de Houdenc, clerico, decem denarios et obolum de quadam area de Savonières : quos quidem redditus seu census movere dicebamus de nostro dominio et censiva. Item cum contentio esset et diu fuisset inter nos et conventum nostrum, ex una parte, et dictos religiosos, ex altera, super eo videlicet quod nos exigebamus seu exigere nitebamur a Renoldo de Chancres, hospite eorumdem, omne genus costumarie de rebus suis, quousque vendebat seu venales exponebat in mercatis nostris que habemus apud Sparnonem, dictis religiosis ex adverso asserentibus et dicentibus se non teneri ponere extra manum suam census seu redditus predictos et nos nichil juris in eisdem habere. Dicerent etiam dictum hospitem suum manentem in quadam domo movente ab eisdem et sita in censiva eorum, in vico qui dicitur vicus de Capella, in exitu castri Sparnonis, et adheret ac juncta est porte dicti castri, que vulgariter dicitur porta de Capella, omnino eundem hospitem liberum et immunem ab omni prestatione quarumlibet costumarum, tam ex donatione Symonis, quondam comitis Ebroycensis, qui comes dedit eisdem religiosis dictam domum omnino liberam in perpetuum, nec non et hospitem predictum manentem, et quemlibet in eadem domo post dictum Renoldum, im perpetuum successive mansurum1, quem ex prescriptione longi temporis legitime et diu obtenta ab eisdem et hospite suo, ut dicebant. Tandem, de bonorum virorum consilio, pensata utilitate monasterii nostri et sui, inter nos et conventum nostrum predictum, ex una parte, et dictos religiosos, ex altera, pacificatio super dictis contentionibus extitit in hunc modum, videlicet quod dicti religiosi nobis et prioratui nostro seu conventui im perpetuum quitaverunt et resignaverunt omnes redditus seu census, necnon et omnes alios redditus seu census, si quos alios habebant vel habere poterant, usque in hodiernum diem, in castro seu territorio Sparnonis, et omne jus tam possessionis quam proprietatis quod in predictis censibus seu redditibus habebant vel habere poterant quoquo modo seu occasione seu ratione premissorum, in nos et prioratum nostrum supradictum ex nunc im perpetuum transtulerunt, et censuarii qui debebant eisdem census seu redditus predictos de eisdem nobis instaverunt, exceptis sex solidis quos illi qui vocantur les Poucinois consueverant percipere de censibus predictis in loco qui dicitur la Savonière, et per manum dictorum religiosorum annuatim ; volentes et concedentes quod ex nunc dicti censuarii nobis et prioratui nostro predicto sancti Thome Sparnonis in futurum de predictis satisfaciant, et annuatim de eisdem satisfaciant nobis, et respondeant secundum consuetudinem Sparnonis, et excepto censu pro dicta domo libera, eisdem religiosis debito ab hospite nunc manente in eadem et hospitibus in eadem mansuris, eisdem annuatim reddendo, prout antea fieri consuevit. Nos vero, in recompensationem premissorum et pro bono pacis, viginti libras parisienses dedimus et solvimus religiosis predictis ; volumus etiam et concedimus quod hospes eorum predictus et alii qui pro tempore in eadem domo manebunt successive, unus post alium, omnino liberi et immunes existant in perpetuum, per castrum Sparnonis et territorium ejusdem, excepta terra et censiva nostra, et que a nobis movere videntur a prestatione quarumlibet costumarum, quocumque nomine censeantur, die mercati nostri et etiam quibuslibet aliis diebus, quantum ad nos et prioratum nostrum pertinet, si in aliquibus costumis idem hospes nobis vel prioratui nostro tenebatur vel etiam teneri videbatur. Si vero de rebus hospitis supradicti quas venales exposuerunt, utrum sue proprie fuerint dubitatum fuerit, ipse vel qui res venderit loco ejus super hoc fidem prestet corporalem nobis, omni alio genere probationis excluso. In cujus rei testimonium et memoriam, presentes litteras sigilli nostri munimine roboravimus. Datum anno Domini millesimo ducentesimo quinquagesimo nono, mense julio.